Buhay love.

Kapag nalaman kong lalabas tayo, hindi ko mapigilang ma-excite. Alam ko kasing masaya yun at uuwi akong naka ngiti matapos kitang makasama. Hindi ko alam kung bakit ganon na lang ako kasaya kahit pa minsan napaka corny naman ng mga jokes mo, natatawa parin ako. Ganon ba talaga kapag espesyal sayo ang isang tao? Parang halos lahat ng ibato niyang joke nakakatuwa at kahit pa nga gaano ka nonsense mga pinag sasasabi niya minsan, pakikinggan mo parin siya. Kahit pa paulit ulit ang mga kwento niya, nakikinig ka parin. Maski mga kilos niya napapansin mo rin. Mga galawan niyang sablay na imbis na ika-turn off, natatawa ka na lang. Kahit pa magaslaw siya minsan kung kumilos, ayos lang sayo, tanggap mo parin siya. Daig mo pa ang cctv camera kung makatingin sa bawat kilos at galaw niya. Wala ka na halos pakialam sa ibang tao, basta ang focus mo sa kanya lang na para bang sa kanya lang umiikot mundo mo. Sa mga oras na kasama mo siya, wala kang ibang ginawa kundi ang ngumiti ng ngumiti ng ngumiti. Minsan parang tanga ka na pero hindi mo talaga mapigilan kasi nga masaya ka. Hiling mo na sana nga huminto man lang ang oras habang mag kasama kayo tipong wala sana munang bye-bye.