Ano ba?

Nakakasama o nakakabuti nga ba ang pag-aaway?

Nakakasama? Nakakasama ang pag-aaway lalo na't pag sobra o paulit ulit. Ano yun, inaraw araw? Ginawang hobby na? Isinama na sa daily routine? Nakakasawa kasi ang sobrang away e, tas mamaya mag-babati, tas mamaya, away nanaman. Hanggang aabutin ng araw na magkaaway kayo, di magpapansinan, tas magtitiisan kung sinu unang magsosorry at unang mamamansin. Nako, walang mangyayare sa ganyang relasyon, kaya yung may mga ganyang relasyon, nauuwi sa break-up e, yung may isang bibitaw na, kasi ayun, sawa na sa away, kasi pagod na daw, kasi paulit ulit na daw, kasi ang hirap ng ganung sitwasyon, kesyo nahihirapan. Pero wala naman masama dun e, atleast naging totoo sya, mahirap kasi ipagpatuloy ang isang relasyon kapag di kana masaya. Mahirap makulong sa isang sitwasyon na di mo na gusto, no choice ka e, kahit mahirap gawin, mas kelangan mo gawin kung ano yung ikasasaya mo. Diba? 

Nakakabuti? May ibang naman na, oo nakakabuti. Kasi lalong tumitibay yung relasyon, diba? Yan yung mga relationship na medyo walang problema, yung okay sila. Walang problema sa isa't isa. May mga bagay sigurong di napagkakasunduan, pero naaayos nilang mabuti. Yan yung mga relationship na naguusap ng maayos, at sabihin na nating matured na. Pero rare lang yung ganito e, tsaka dito mo masusukat ang isang relasyon kung gaano katibay. May mga taong di bibitaw, kasi mahalaga sakanila yung taong mahal nila. Nako, nakakainggit yung mga ganito. Yung kayang ihandle yung pag-aaway nila, maayos ang relasyon kapag may isang galit, dapat yung isa, tahimik lang. Yung hihntayin nya lang humupa yung galit o away, pero depende sa pinag-awayan yan e. Diibuhhhhhhh.